‘De Droom is écht mijn thuis, waar ik met negen vrienden woon’

Tien jaar geleden gaven bewoners hun nieuwe woonruimte een naam die precies uitdrukt wat het voor hen betekent: De Droom. Een plek waar ze zelfstandig wonen, maar altijd omringd zijn door vrienden. In dit huis, dat Bergopwaarts realiseerde samen met de ouders, hebben bewoners met een verstandelijke beperking een eigen appartement en gemeenschappelijke ruimtes. ‘Ik geniet ervan dat ik hier, met een beetje hulp, zelfstandig woon’, zegt Anke de Sadeleer.

Op zijn vrije woensdagmiddag wil Robin de Groot (33) maar wat graag een rondleiding door zijn appartement geven. Bij binnenkomst valt meteen een grote foto van zijn familie op. ‘Van een van mijn neefjes ben ik peetoom’, zegt Robin trots. ‘En dat zijn mijn ouders en mijn broers. Die komen regelmatig op bezoek. Dan drinken we wat of kletsen we.’

Al snel blijkt dat Robin wel van gezelligheid houdt. Zijn moeder Nelly: ‘Dat zijn appartement aan de gezamenlijke ruimte ligt, is perfect voor hem. Als Robin hoort dat een andere bewoner daar is, opent hij al snel de deur. Hij is er iedere avond om met de anderen te eten, tv te kijken, karaoke te zingen of te dansen.’  

Zelfstandig wonen, met wat hulp

In die gezamenlijke ruimte zit op dat moment Anke de Sadeleer (35), die net als Robin al tien jaar bij De Droom woont. ‘Ik geniet ervan dat ik hier zelfstandig woon, met wat hulp. Ik poets mijn appartement zelf en help ’s avonds vaak mee met koken.’ Die zelfstandigheid is een belangrijk uitgangspunt van wonen in De Droom. Nelly: ‘Wij waren ouders die thuis nagenoeg alles voor Robin regelden. Toen hij hier kwam wonen, deden we een stapje terug, waardoor Robin veel kon leren. Van de was doen tot het zelfstandig met de buurtbus naar zijn werk gaan. Die groeicurve is mooi om te zien en geldt voor iedere bewoner hier.’

Prachtige ligging

Bijzonder aan De Droom is dat niet een zorginstelling, maar ouders de regie in handen namen.

‘Veel van de bewoners kennen elkaar al van jongs af aan’, zegt Nelly. ‘Met hun ouders praatten mijn man en ik vroeger regelmatig over de toekomst: waar gaan onze kinderen straks wonen? We kwamen op het idee om gezamenlijk een woonruimte te realiseren in Deurne. Na één gesprek bij Bergopwaarts stonden zij direct achter het plan. Samen doorliepen we een intensief proces, waarin stap voor stap een prachtig woongebouw ontwikkeld werd. En dat is precies wat er kwam!’ Aan het Crobachplantsoen werd een geschikte locatie gevonden, die werd verbouwd. ‘Het heeft een prachtige ligging. Heel rustig, maar je bent toch binnen vijf minuten in het centrum van Deurne.’

Polonaises

Tien jaar geleden verhuisde Robin dan ook van Mierlo naar zijn nieuwe woonplaats. ‘Alles was nieuw. Dat was best even spannend’, zegt hij. ‘Maar nu is het écht mijn thuis, waar ik met negen vrienden woon.’ Dat De Droom tien jaar bestaat, moest gevierd worden. Dat gebeurde met een groot feest voor bewoners, begeleiders en betrokkenen. ‘En met veel polonaises’, aldus Robin. De mooiste herinnering van moeder Nelly in die tien jaar tijd? ‘Dat is een hele recente. Sinds de coronatijd hebben de bewoners een eigen carnavalsvereniging, met eigen prins of prinses. Robin was dat dit jaar. Niet meteen als eerste dus, wat heel erg bij hem past. Robin is bescheiden, maar geniet er ook van om in de picture te staan.’

Grote dromen

Dat de bewoners ook carnaval in het dorp vierden en aanhaakten bij de lokale carnavalsvereniging laat volgens Ton Nabben, ouder van een van de bewoners en lid van de werkgroep PR, mooi zien hoe goed bewoners integreren. ‘Dat is belangrijk, want we willen dat zij zoveel mogelijk meedoen aan de maatschappij.’ Die visie bepaalden de ouders zelf. ‘Dat is het mooie aan dit initiatief. We kunnen zelf onze uitgangspunten en regels bepalen.’ Mét de bewoners, want die hebben inbreng via bewonersvergaderingen. Anke: ‘Dan praten we over de regels en over onze ideeën uit de ideeënbox.’ Wat daar zoal inzit? ‘Een bezoekje aan de Efteling of de komst van Máxima tijdens onze open dag. We dromen groot.’

Broers en zussen aan zet

Toekomstdromen hebben Nelly en Ton ook. ‘Wij worden ouder’, vertelt Ton. ‘Daarom dragen we onze taken en verantwoordelijkheden steeds meer over aan de broers en zussen van de bewoners. De helft van het bestuur bestaat nu uit ouders en de andere helft uit broers en zussen. Bij die transitie worden we professioneel geholpen. Zo blijft De Droom ook in de toekomst een fijne plek om te wonen'. 

Dit artikel is onderdeel van
de nieuwsbrief maart 2025.
Klik hier om de digitale nieuwsbrief te lezen.